Επιστροφή στην κανονικότητα

Ο Άρης έχει εδώ και κάποια 24ωρα καινούργια ανώνυμη ποδοσφαιρική εταιρία, νέο μεγαλομέτοχο (την οικογένεια Καρυπίδη αφού την κατάθεση κεφαλαίου που πιστοποίησε το ΓΕΜΗ έκανε η αδερφή του Θόδωρου Καρυπίδη), έχει την πρώτη μετά από χρόνια αιρετή διοίκηση, με Πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο τον ίδιο, έχει επίσης ξανά εμπορικό τμήμα και θα αγωνιστεί χωρίς προβλήματα, επιτέλους, στη Football League,καθαρός από τα χρέη του παρελθόντος.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Σκηνικό ασυνήθιστο στον αρειανό που… έμαθε τα τελευταία χρόνια να ασχολείται με οτιδήποτε άλλο εκτός από ποδόσφαιρο. Αν αυτό δεν λέγεται επιστροφή στην κανονικότητα, τότε τι θα μπορούσε; Η εικόνα του Κλεάνθης Βικελίδης με 10.000 κόσμο να τραγουδά (μοναδική παραφωνία η αχρείαστη κροτίδα), να βλέπει καλό ποδόσφαιρο, να συζητά στο ημίχρονο για τις μεταγραφές που χρειάζεται ακόμη η ομάδα και γενικά με ό, τι έχει να κάνει με τα τεκταινόμενα εντός αγωνιστικού χώρου, συνιστά,- παρότι μιλάμε για το φυσιολογικό- καταστάσεις πρωτόγνωρες.

Ο Αρης έχει μετά από καιρό μεγαλομέτοχο, που είναι υποχρεωμένος για να προστατεύσει την επένδυσή του και να υλοποιήσει τον στόχο του, να βάζει λεφτά, να παίρνει εκείνος τις αποφάσεις για όλα τα θέματα και όχι κάθε τρεις και λίγο μια ΓΣ, να οργανώσει από το μηδέν την καινούργια εταιρία, να τη στελεχώσει όπως νομίζει καλύτερα ο ίδιος, να βάλει κοινώς ξανά τον Αρη στον ελληνικό ποδοσφαιρικό χάρτη. Στην αρχή είναι ακόμη, έχει δρόμο, πολύ δουλειά και καθημερινά θα κρίνεται από τον απαιτητικό κόσμο των κιτρίνων. Ό, τι υποσχέθηκε πάντως το έκανε μέχρι σήμερα, εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων…

Πάμε τώρα στο καθαρά αγωνιστικό. Ο Αρης ακριβώς ένα μήνα πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος και ίδιο διάστημα από την έναρξη της προετοιμασίας του, έδωσε το πιο ισχυρό τεστ κόντρα στην ΑΕΚ. Ηττήθηκε από μια ομάδα σαφώς πιο έτοιμη που τον δυσκόλεψε αρκετά στο πρώτο ημίχρονο εκμεταλλευόμενη την κούραση των παικτών του Αρη και τα πολλά ατομικά λάθη εξαιτίας της. Ο Αρης δεν διστάζει, όπως αρμόζει στο μέγεθός του να κοντράρει μόνο ομάδες από την μεγάλη κατηγορία. Έπαιξε με τον Ολυμπιακό, με την Κέρκυρα, την ΑΕΚ, θα παίξει με την Ξάνθη, τον Παναθηναϊκό, ενδεχομένως και με τα Γιάννινα. Τολμάει να αγωνιστεί κόντρα σε πιο έτοιμες ομάδες, αρκετές με καλύτερο υλικό ενδεχομένως, ώστε να μετρήσει δυνάμεις, να αποκαλυφθούν πιο εύγλωττα οι αδυναμίες του, να κοιτάξει που πρέπει ακόμη να ενισχυθεί, δίχως να φοβάται μήπως στραπατσαριστεί το προφίλ του από ήττες όπως η χθεσινή. Ουσιαστικά να χτίζει σιγά-σιγά την νοοτροπία μιας ομάδας που ετοιμάζεται για την επιστροφή στη φυσική της θέση.

Ο Άρης έδειξε ότι έχει ποιότητα αρκετή ως ομάδα για αυτά που θα βρει μπροστά του στη Football League (πόσες ΑΕΚ άραγε θα συναντήσει φέτος); Παίζει με την μπάλα κάτω, προσπαθεί να επιτεθεί ορθόδοξα, παλεύει ως το τέλος κάθε αγώνα. Όταν θα έχουν λυθεί τα πόδια (εκτιμώ ότι πολλές από τις ανορθογραφίες του πρώτου 45λεπτου οφείλονταν κατά κύριο λόγω στην κούραση και την ανετοιμότητα), βρεθεί η χημεία μεταξύ των αρκετών νέων προσώπων και σχηματοποιηθεί το ρόστερ, θα μπορεί να είναι ανταγωνιστικός για περισσότερα λεπτά κόντρα σε ομάδες από την πάνω κατηγορία και φυσικά να υλοποιήσει τον βασικό στόχο της ανόδου.

ΥΓ. Η προσθήκη του Ποτουρίδη είναι μια ακόμη καλή προσθήκη στο ρόστερ. Ίσως χρειάζεται ακόμη ένας στόπερ, σίγουρα ένας σέντερ φορ. Ο Νίκος Αναστόπουλος θα ήθελε σίγουρα και αριστερό μπακ, ένα εξάρι λίγο πιο… Brutal από τον Αντρέου, ίσως και ένα ακόμη πλάγιο επιθετικό. Θα δούμε τι προλαβαίνει να αποκτήσει…